ਥਿਤੀ (ਮਹਲਾ ੫)

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ

ਪਿਛਲੇ ਸਲੋਕ ਅਤੇ ਪਉੜੀ ਵਿਚ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਵਿਛੁੰਨੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੁਰਭਾਗ ਅਤੇ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਬਿਆਨ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਸਵੀਂ ਥਿਤ ਰਾਹੀਂ ਬੜੀ ਪ੍ਰਬਲਤਾ ਅਤੇ ਤੀਬਰਤਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਤਾਂਘ ਅਤੇ ਤਲਾਸ਼ ਵਿਅਕਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦ ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਤੋਂ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿਚ ਭਾਲਿਆ ਤਾਂ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਹਰ ਕਿਣਕੇ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਉਹੀ ਨਜਰ ਆਇਆ। ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿਚ ਭਟਕਣ ਵਿਚ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਮਨ ਤਾਂ ਹੀ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਪੂਰਨ ਕਿਰਪਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਹੋਵੇ। ਇਸੇ ਲਈ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਪੂਰਨ ਤਵੱਜੋ ਦੀ ਤਵੱਕੋ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।