ਸਦੁ

ਬਾਬਾ ਸੁੰਦਰ

ਬਾਬਾ ਸੁੰਦਰ ਜੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬੈਠ ਗਏ ਤੇ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਰੇ ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਮੇਰੇ ਜਾਣ ਪਿਛੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਰੋਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਰੋਣ ਵਾਲਾ ਮਨੁਖ ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗੇਗਾ।

ਫਿਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ-ਮਿੱਤਰ ਦਾ ਮਾਣ-ਤਾਣ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੋਵੇ, ਅਜਿਹਾ ਸੱਜਣ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ-ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਮਾਣ-ਇੱਜਤ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਨੋ-ਸ਼ੌਕਤ ਦੇਖ ਕੇ ਖਿੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਬਾਬਾ ਸੁੰਦਰ ਜੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਆਖਿਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਸਕੇ-ਸੰਬੰਧੀ, ਪੁੱਤ, ਭਾਈ ਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਨੀਝ ਨਾਲ ਦੇਖੋ ਕਿ ਹਰੀ-ਪ੍ਰਭੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪ ਮਾਣ-ਇੱਜਤ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਵਿਚ ਪਹਿਲਾਂ ਕਹੀ ਗੱਲ ਦੀ ਪ੍ਰੋੜਤਾ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਮੌਕੇ ’ਤੇ ਰੋਣਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ।

ਫਿਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਸਭ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠ ਕੇ ਗੁਰਿਆਈ ਅੱਗੇ ਤੋਰਨ ਲਈ ਆਪ ਭਾਈ ਜੇਠਾ ਜੀ (ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਸਾਹਿਬ) ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਰਾਜ, ਭਾਵ ਗੁਰਿਆਈ ਦੇ ਤਖਤ ਦਾ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਥਾਪਿਆ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਥੇ ਮੌਜੂਦ ਸਕੇ ਸੰਬੰਧੀ, ਪੁੱਤ, ਭਾਈ ਤੇ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਆਦੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਚਰਨ ਸਪਰਸ਼ ਕਰਨ, ਭਾਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਿਆਈ ਦੇ ਤਖਤ ਦੇ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਪਰਵਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਨ।