ਸਲੋਕ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੀ

ਸੇਖ ਫਰੀਦ

ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਫਰੀਦ ਜੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਿਆਰੇ ਸੱਜਣਾ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਘਰ ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਹੈ। ਹੋਰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਚਿੱਕੜ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ। 

ਹੁਣ ਹਾਲਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਸੱਜਣਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਹਿਨੀ ਹੋਈ ਕੰਬਲੀ ਭਿੱਜ ਜਾਵੇਗੀ। ਜੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਸੱਜਣ ਨਰਾਜ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੀ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਕ ਪਾਸੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਅਸਹਿ ਖਿੱਚ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਹਾਲਾਤ ਦੀ ਸਖਤ ਮਜਬੂਰੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਰੂਹ ਘਿਰੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਕੋਈ ਹੱਲ ਨਜਰ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਨਾ ਹੀ ਪਿਆਰ ’ਤੇ ਕੋਈ ਵਸ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦਾ ਕੋਈ ਹੱਲ ਹੈ।

ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਬਾਬਾ ਫਰੀਦ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ-ਮਾਰਗ ਉੱਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ ਦਰਪੇਸ਼ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਕਾਰਣ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਦੁਬਿਧਾ ਦੀ ਮਾਨਸਕ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅਗਲੇ ੨੫ਵੇਂ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਉਹ ਇਸ ਮਾਨਸਕ ਦੁਬਿਧਾ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ।