ਥਿਤੀ (ਮਹਲਾ ੫)

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ

ਸਤਵੀਂ ਥਿਤ ਤੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸਤ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਸੰਤ ਨੂੰ ਸਿਮਰਤੀ ਵਿਚ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਸੰਤ ਉਹ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਹਿਰਦਾ ਸਤ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਜਗਿਆਸਾ ਨੂੰ ਸਤ ਨੇ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਸੰਤ-ਪੁਰਸ਼ ਮਿਲ ਕੇ ਹਰੀ-ਪ੍ਰਭੂ ਦੀਆਂ ਸਿਫਤਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਦਾ ਸੱਚ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕਿਸੇ ਉਚੇਚ ਵਿਚ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਸਹਿਜ-ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੁਭਾਉ ਹੀ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਵਾਲਾ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਅਨੇਕ ਰੂਪ ਖੋਜਦੇ-ਖੋਜਦੇ, ਉਸ ਦੇ ਇਕੋ-ਇਕ ਅਨਾਦੀ ਰੂਪ ਤਕ ਪੁੱਜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜਿਸ ਵਿਚ ਲਿਵਲੀਨ ਹੋ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਅਸਲੋਂ ਹੀ ਸੰਤੋਖਜਨਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।