ਥਿਤੀ (ਮਹਲਾ ੫)

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ

ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਛੇਵੀਂ ਥਿਤ ਤੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸਾਂਖ, ਯੋਗ, ਨਿਆਇ, ਵਿਸ਼ੈਸ਼ਿਕ, ਮੀਮਾਂਸਾ ਅਤੇ ਵਿਦਾਂਤ ਨਾਮਕ ਛੇ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿਮਰਤੀ ਵਿਚ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਛੇ ਨੂੰ ਸ਼ਟ, ਛਟ ਜਾਂ ਖਟ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਛੇ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਨੂੰ ਖਟਸ਼ਾਸਤਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੇ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਵਿਚ ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਹਾਨ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਆਰ-ਪਾਰ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਇਹ ਸਿਫਤਿ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਅਸਲ ਵਿਚ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਜਿਸ ਦਾ ਕੋਈ ਆਰ-ਪਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਤੌਰ ’ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸੇ ਲਈ ਉਸ ਅਨੰਤ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਦੁਆਰ ਉੱਤੇ ਭਗਤ-ਜਨ ਉਸ ਦੇ ਗੁਣ-ਗਾਇਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਬੜੇ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸਲੋਕ ਰਾਹੀਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਭਗਤੀ ਮਾਰਗ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਸਥਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।