ਥਿਤੀ (ਮਹਲਾ ੫)

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ

ਇਕਾਦਸ਼ੀ ਤੋਂ ਅਮਾਵਸ ਤੇ ਫਿਰ ਪੂਰਨਮਾਸ਼ੀ ਉਪਰੰਤ ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹਰੀ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸ਼ਰਣ ਅਜਿਹਾ ਅਨੁਭਵ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਆਇਆਂ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਖ-ਸੰਤਾਪ ਭੁੱਲ ਹੀ ਗਏ ਹਨ ਤੇ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਬਲਕਿ ਏਨਾ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਦਾ ਰਹੇਗਾ।

ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਗੁਣ-ਗਾਇਨ, ਸਿਮਰਨ ਜਾਂ ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਈ ਰਖਣ ਸਦਕਾ ਮਨ ਦੀਆਂ ਤਮਾਮ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਜੋ-ਜੋ ਵੀ ਪ੍ਰਭੂ ਪਿਆਰੇ ਤੋਂ ਚਾਹਿਆ ਸੀ, ਸਭ ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਅਸਲ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੀ ਅਸਲ ਸਮਝ ਅਤੇ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ ਤੇ ਬੇਲੋੜੀ ਚਾਹਤ ਤੋਂ ਨਿਜਾਤ ਹੈ।