ਅਲਾਹਣੀਆ (ਮਹਲਾ ੧)

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ

ਪਰਮਾਤਮਾ ਵੱਲੋਂ ਬਖਸ਼ੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਖਤਮ ਹੋਣ ’ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੱਜਣਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚ-ਸਰੂਪ ਕਰਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ ਸੱਦੇ ਆ ਗਏ ਹਨ। ਭਾਵ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਹੈ।

ਕਰਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਸੱਦਾ ਆਉਣ ਨਾਲ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੁਰਸ਼-ਇਸਤਰੀਆਂ ਵਿਚ ਵਿਛੋੜਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਛੋੜੇ ਉਪਰੰਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਭੂ ਹੀ ਮਿਲਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਭਾਵ, ਉਹ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਕਦੇ ਵੀ ਮਿਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਰਚਣਹਾਰ ਪ੍ਰਭੂ ਹੀ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਵਿਛੋੜਨ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਵਿਛੜਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ।

ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਹਰ ਜੀਵ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਜਾਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਿਸਚਿਤ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰੰਗ ਰੂਪ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ। ਭਾਵ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਜਾਂ ਭੈੜੇ ਹੋਣ ਦਾ ਪਖਪਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਆਪਣੇ ਤੈਅ ਕੀਤੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਰਵਾਰ ਲਈ ਮੋਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਰਵਾਰ ਲਈ ਬੱਚੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਥੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਜੀਵ ਨੂੰ ਜਦ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋੜਨ ਲੱਗਿਆ ਉਹ ਕਿਸੇ ਦਾ ਲਿਹਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹੋਵੇ।