ਭਗਤ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਦਰਿ ਸੋਹਨਿ ਕੀਰਤਿ ਗਾਵਦੇ ॥
ਨਾਨਕ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ਦਰਿ ਢੋਅ ਨ ਲਹਨੀ੍ ਧਾਵਦੇ ॥
ਇਕਿ ਮੂਲੁ ਨ ਬੁਝਨਿ੍ ਆਪਣਾ ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ॥
ਹਉ ਢਾਢੀ ਕਾ
ਪ੍ਰੋ. ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਨੇ ‘ਢਾਢੀ ਕਾ’ ਨੂੰ ‘ਢਾਢੀਕਾ’ (ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ਢਾਢੀ) ਸ਼ਬਦ ਜੋੜ ਬਣਾ ਕੇ ਅਰਥ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਦਰੁਸਤ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ‘ਢਾਢੀਕਾ’ ਕੋਈ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਹ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਨੇੜਲੇ ਕਿਸੇ ਸਾਹਿਤ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੋ. ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਟੀਕਾਕਾਰ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ‘ਢਾਢੀਕਾ’ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ। ਸੋ ਪਾਠ ‘ਢਾਢੀ’ ਹੀ ਦਰੁਸਤ ਹੈ।
ਤਿਨ੍ ਮੰਗਾ ਜਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦੇ ॥ ੯॥
